میاکه جیما؛ شهر متروک ژاپن

میاکه جیما؛ شهر متروک ژاپن

اگر در میاکه جیما، شهر متروک ژاپن قصد دارید به فروشگاه بروید؟ پس فراموش نکنید که ماسک گاز خود را حتماً بر صورتتان بزنید! در سال ۲۰۰۰ تعداد ۳۶۰۰ ساکن بومی جزیره میاکه‌جیما ژاپن، به دلیل سطح بالای فعالیت آتشفشانی این منطقه که به موجب آن گازهای سمی از لایه‌های درونی زمین به بیرون انتشار پیدا می‌کرد؛ مجبور به ترک جزیره شدند، ولی با این حال برخی از ساکنین جزیره قادر به ترک محل زندگی خود نبوده و به ناچار همچنان در همین محل باقی ماندند.

جزیره میاکه‌جیما که بر فراز زنجیره‌ای از کوه‌های آتشفشانی واقع شده است، کانون اصلی فعالیت‌های آتشفشانی منطقه به حساب می‌آید. در طول یک قرن گذشته، کوه‌های آتشفشانی منطقه شش مرتبه فوران داشته‌ است. شدیدترین این فوران‌های آتشفشانی در ژوئن سال ۲۰۰۰ رخ داد، زمانی که کوه اویاما، پس از یک استراحت ۱۷ ساله فعالیت خود را بار دیگر در این تاریخ از سر گرفت. پس از این فوران آتشفشانی، در مدت زمان میان ۲۶ ژوئن تا ۲۱ ژولای، تعداد ۱۷۵۰۰ زمین‌‌لرزه در این منطقه به وقوع پیوست.

در طول مدت وقوع حوادث فوران آتشفشانی و زمین‌لرزه، ستون‌های خاکستر آتشفشانی تا ارتفاع ۱۰ مایل بالاتر از آسمان جزیره میاکه‌جیما را احاطه کرده بود، و همزمان با فروپاشی دهانه آتشفشان، خاکسترهای سنگین برآمده از آن نیز به سمت پایین سقوط می‌کرد. پس از آن، سطوح بالایی از گاز سمی دی اکسید سولفور که به طور منظم از زمین به بیرون فوران می‌کرد، موجب شد تا ۲۰ درصد از زمین‌های این منطقه غیر قابل سکونت شود. پس از گذشت سه ماه، دولت دست به کار شده و در ماه سپتامبر جمعیت این منطقه را به ترک محل زندگی خود وادار کرد.

به مدت پنج سال، جزیره میاکه‌جیما به عنوان یک منطقه غیر قابل ورود شناخته می‌شد و زمین‌های بی‌ثمر آن نیز همچون فضای جهان پس از آخر زمانی می‌ماند. درختان مرده و اتومبیل‌های زنگ زده نیز بر جو ملال انگیز  این زمین متروکه می‌افزود. پس از فوران آتشفشانی کوه اویاما، همچنان به مدت دو سال هر روز از قله این کوه ۱۰ تا ۲۰ هزار تن گاز دی اکسید سولفوریک خارج می‌شد. به تدریج همزمان با پایان دستور تخلیه منطقه، در سال ۲۰۰۵ شهروندان این جزیره مجاز به بازگشت به خانه‌های خود شدند.

برخی از مردم محلی تصمیم گرفتند در خانه‌های جدید خود در شهر توکیو باقی بمانند و دیگر به محل سکونت پیشین خود بازنگردند. با این حال در حدود ۲۸۰۰ نفر قصد بازگشت به جزیره را داشتند اما این بار باید با ماسک‌های گاز به محل سکونت خود برمی‌گشتند. علیرغم بازگشت مجدد جمعیت جزیره، در حدود یک سوم زمین‌های جزیره همچنان غیر قابل سکونت مانده بود و دولت نیز مردم را به شرکت در طرح بررسی سلامت و کنترل بهداشت وادار کرده و در برخی مناطق نیز محدودیت سنی برای ساکنین مشخص کرده بود.

هرچند زندگی در فضایی آکنده از گازهای سمی خطراتی نیز برای افراد به همراه دارد، اما با این حال این مسئله همچنان نتوانسته از ورود گردشگران به این منطقه جلوگیری کند. گردشگری با پوشیدن ماسک‌های گاز، به یکی از جاذبه‌های این منطقه تبدیل شده است و گردشگران می‌توانند پیش از ورود به جزیره، از فروشگاه‌های محلی و ایستگاه‌های کشتی این منطقه، ماسک‌های یکبار مصرف تهیه کنند.

گردشگرانی که به این جزیره سفر می‌کنند می‌توانند از خانه‌های متروکه، خودروهای با خاک یکسان شده، و یک سالن ورزشی که به علت ریزش گدازه آتشفشانی نیمی از آن تخریب شده است، دیدن کنند. همچنین استفاده از حمام‌های آبگرم نیز از دیگر فعالیت‌های تفریحی موجود در این منطقه محسوب می‌شود.